Samarqand shahrida Turkiy davlatlar tashkiloti sogʻliqni saqlash vazirlari yigʻilishi va Turkiy dunyo tibbiyot kongressi boshlandi.

Unda tashkilotga aʼzo sogʻliqni saqlash vazirlaridan tashqari Tatariston sogʻliqni saqlash vaziri ham ishtirok etmoqda.

Kongressni Samarqand viloyati hokimi Erkinjon Turdimov kirish soʻzi bilan ochib, bugungi tadbirning ahamiyati, maqsadi va erishilishi kutilayotgan natijalar haqida toʻxtalib oʻtdi.

Unda shveytsariyalik yozuvchi, fotograf  Ella Mayarning 20-asr boshlarida Markaziy Osiyo mamlakatlari boʻylab qilgan sayohati haqida hikoya qilinadi.

"Ichki ufq" ko'rgazmasida Mayarning shaxsiy arxividan olingan fotosuratlar taqdim etilgan, ularning asl nusxalari Lozannadagi (Shveytsariya) Yelisey fotosuratlar muzeyida saqlanadi. 

Ko‘rgazma  joriy yilning 8 oktyabrigacha davom etadi.

Rasadxona yaratuvchisi Muhammad Tarag‘ay Ulug‘bek Temurning (Temurlan) nabirasi bobosi vafotidan 11 yil avval, 1394 yilda tug‘ilgan. Shahzodaning ustozlari yozuvchi va faylasuf Orif Ozariy va buyuk matematik Qozizoda Rumiy bo‘lib, keyinchalik rasadxona uchun ko‘p ishlar qilgan. Ulug‘bek bolaligidan matematikaga katta qobiliyat va qiziqish ko‘rsatgan.

1409-yilda Samarqand hukmdori boʻlgan Ulugʻbek ilm-fanni rivojlantirishga harakat qildi va oradan 10 yil oʻtib oʻzining eski orzusi – rasadxona tashkil etishni amalga oshira boshladi. Ulug‘bek Rumiyni bu katta biznesdagi asosiy maslahatchi deb ataydi. “Ustoz ko‘magi va yordami bilan, – deb yozadi u, – ilm bayrog‘ini ko‘targan, haqiqat va izlanish yo‘lini ko‘rsatgan buyuk olim Qozizoda Rumiy rasadxona tashkil etishga kirishdi.

Rasadxona o'ziga xos turdagi bino bo'lib, bu erda asosiy rol me'morga emas, balki binoga qurilgan asboblarning joylashuvi va hajmini aniqlagan olimlarga, ya'ni Ulug'bek va Rumiyga tegishli edi. Aytishim kerakki, ular qabul qilgan qarorlar dadil va original edi. Qurilish taxminan uch yil davom etdi. 1428-1429 yillarda rasadxona binosi tayyor edi. Asboblarni o'rnatish va moslashtirish boshlandi. Buni Ulug‘bekning iltimosiga ko‘ra, Koshonlik astronom va mohir matematik Jamshid al-Koshiy (1373-1430) amalga oshirdi.

Observatoriyaning ilmiy dasturi kamida 30 yilga mo'ljallangan (Saturnning orbital davri). Davlat ishlari Ulug‘bekning rasadxona ishining barcha nozik tomonlariga muttasil kirib borishiga imkon bermadi. Ammo astronomiya Ulug‘bek uchun o‘tkinchi injiqlik emasligini uning butun hayoti isbotlab berdi. U doimo o'z avlodlari haqida g'amxo'rlik qildi, barcha asosiy ishlarning ilhomlantiruvchisi va nazoratchisi edi.

Rasadxona tashkil etilganining dastlabki o‘n yilida Jemshid al-Koshiy rahbarlik qilgan. Uning vafotidan keyin bu lavozimni yetmish yoshli Qozizoda Rumiy egalladi. Ammo oradan olti yil o‘tib, 1436-yilda Rumiy ham vafot etadi.

Sovet davrida 1449-yilda Ulug‘bek o‘ldirilganidan so‘ng rasadxona faoliyati to‘xtab, binosi diniy aqidaparastlar tomonidan vayron qilingani haqida xato yozilgan. Darhaqiqat, Ulug‘bekdan so‘ng rasadxona uning shogirdi Ali Qushchi rahbarligida yigirma yil davom etgan. Faqat 1469 yilda Samarqand hukmdori Abu Said G‘arbiy Eronga qarshi yurishda vafot etgach, olimlar obod Hirotga ko‘cha boshladilar. Shunday qilib, Ali Qushchi shogirdlari bilan rasadxonani tashlab, Hirotga koʻchib oʻtishga majbur boʻladi, u yerda birinchi davlat vaziri Sharqning atoqli shoiri va temuriylar Xurosonining davlat arbobi Alisher Navoiy [4] boʻlib, unga homiylik va moddiy yordam koʻrsatgan. olimlar, mutafakkirlar, rassomlar, musiqachilar va shoirlar. Tez orada samarqandlik astronom Konstantinopolga taklif qilindi. U yerda rasadxona ishlarini yakunlab, nashr ettiradi. Ulug‘bek rasadxonasida tuzilgan astronomik jadvallar Sharqda munosib shuhrat qozongan va uzoq vaqt davomida tengsizligicha qolgan. Evropada ular birinchi marta 1650 yilda nashr etilgan.

O‘zbekiston va BAA parvozlar chastotasini oshirishga kelishib oldi. Dubay va Abu-Dabidan tashqari, Amirlikning boshqa shaharlariga ham parvozlar yoʻlga qoʻyiladi:

ZAAMIN - O'ZBEK SHVETSARIYA

Ko'pincha "O'zbek Shveytsariyasi" deb ataladi. Ajoyib landshaftlar va eng musaffo tog' havosi, turli fauna va flora, qadimiy ziyoratgohlar va noyob milliy sog'liqni saqlash qo'riqxonasi mavjud. Uning hududi butun Oʻrta Osiyoda yagona boʻlgan ignabargli va archa (archa) oʻrmonlari bilan qoplangan.

Yorqin his-tuyg'ularni xohlaydigan sayyohlar mamnun bo'lishadi. Kayfiyatni tog'lar va daralar, o'rmonlar, gullar, noyob hayvonlar yaratadi. Qizil-Ataksoy tozaligida esa sfenkslarni eslatuvchi g‘alati shakldagi ulkan qizil toshlarni ko‘rish mumkin.

Samarqand – me’moriy yodgorliklar makoni va uzoq o‘tmish xazinasi 

Бухоро шаҳридаги Алишер Навоий кўчасида жойлашган “Wide Tent System” МЧЖ томонидан амалга оширилган “Wyndham Bukhara” меҳмонхона лойиҳаси ҳам ана шу мақсадда ўз фаолиятини амалга оширмоқда. 

Лойиҳа қиймати 20 млн. АҚШ долларини ташкил этади ва бу тадбиркорнинг ўз маблағлари ҳисобидан амалга оширилган. Лойиҳанинг мақсади ташриф буюрувчи сайёҳларга жойлаштириш хизматини кўрсатишдан иборат.

Меҳмонхона қуввати 240 та хона, 450 та ўриндан иборат бўлиб, ресторан, конференция зали, тренажер зали, бассейн, сауна, трансфер ва автотураргоҳ каби қўшимча хизмат турлари мавжуд. Айни пайтда мазкур меҳмонхонада 100 нафарга яқин ишчи ходимлар фаолит олиб бормоқда.

Koʻkeldosh madrasasi (oʻzb. Koʻkaldosh madrasasi) eski Toshkentdagi 23 madrasaning eng kattasi boʻlib, “kukeldosh” taxallusini olgan Toshkentning vaziri Shayboniylar sultonlari Barakxon va Darveshxon tomonidan 1569-yildan kechiktirmay qurilgan.

Madrasa sobiq Shahriston binketining balandligida, janubiy qal’a devori qal’asi qoldiqlarida qurilgan.

Balandligi 15,7 m boʻlgan bosh portal hovliga olib boradi, u ikki qavatli hujralar koʻrinishidagi yotoqxonalar bilan chegaralangan. Har bir hujayra xonadan va kirish joyidan - ayvondan iborat. Ikki yoki uchta talaba bitta xonani egalladi. Bosh portalning burchaklaridagi minoralardan (guldasta) muazzinlar yoki azonchilar imonlilarni ibodatga (namozga) chorlaydilar.

Portal 1866 va 1886 yillardagi zilzilalarda jiddiy shikastlangan. 1950-61 yillarda qayta tiklangan.

Galereya

Bundan tashqari, viloyat markazlarini oʼzaro bogʼlovchi haftasiga kamida 1 tadan reys amalga oshirilishi maʼlum qilindi. Transport vazirligi yana kamida 1200 ta avtobus sotib olib, yoʼnalishlarga chiqarishi kerak. Qozogʼiston, Qirgʼiziston va Tojikistonga avtobus qatnovlari ikki barobarga oshiriladi.

Mustaqillik maydoni yoki Mustaqillik maydoni Toshkentning bosh maydoni hisoblanadi. Bu erda shahar bayramlari, harbiy paradlar va boshqa muhim tadbirlar o'tkaziladi. Maydon o'zining zamonaviy qiyofasini 1930-yillarda boshlagan. 1956 yilgacha u Krasnaya deb nomlangan, keyin esa Lenin nomini oldi. Bugungi kunda bu yerda Vazirlar Mahkamasi va Senat binolari, Mustaqillik va Baxtli ona yodgorliklari, Ulug‘ Vatan urushida halok bo‘lganlarga yodgorlik o‘rnatilgan. Maydonning markaziy kirish eshigi laylaklar bilan archa shaklida bezatilgan.

O‘zbekiston Prezidenti raisligida Romitan shahrida bo‘lib o‘tgan yig‘ilishda Buxoro viloyatini rivojlantirish imkoniyatlari muhokama qilindi Yil oxiriga qadar Buxoro viloyatida 858 ta loyiha amalga oshirilib, 15 ming ish o‘rni yaratiladi.

 O‘zbekiston Prezidenti raisligida Romitan shahrida bo‘lib o‘tgan yig‘ilishda Buxoro viloyatini rivojlantirish imkoniyatlari muhokama qilindi.

Ichan-qal'a (oʻzbekcha: Ichan-Qal'a) — Oʻzbekistonning Xiva shahridagi devor bilan oʻralgan ichki shahar. 1990 yildan beri u Jahon merosi ob'ekti sifatida himoyalangan.

Eski shaharda asosan XVIII-XIX asrlarda qurilgan 50 dan ortiq tarixiy obidalar va 250 ta eski uylar saqlanib qolgan. Juma masjidi, masalan, X asrda tashkil etilgan va 1788 yildan 1789 yilgacha qayta qurilgan, garchi uning mashhur gipostyle zalida hali ham qadimiy inshootlardan olingan 112 ustun mavjud.

Ichan-qal'aning eng hayratlanarli jihati uning g'ishtli g'ishtli devorlari va to'rtburchak qal'aning har ikki tomonida joylashgan to'rtta darvozasi. Poydevorlar X asrda qo'yilgan deb hisoblansa-da, balandligi 10 metr (33 fut) bo'lgan hozirgi devorlar asosan XVII asr oxirida qurilgan va keyinchalik ta'mirlangan.

Juma masjidi, Oq masjidi, Allaqullixon, Muhammad Aminxon, Muhammad Rahimxon madrasalari, Paxlevon Mahmud, Said Ollavuddin, Sherg‘ozixon maqbaralari, shuningdek, karvonsaroylar va bozorlar Ichanqal’adagi diqqatga sazovor binolardir.

Samarqandning ko’hna qismida, Amir Temur jome’ masjidining kunchiqar tomonida, bundan olti asrlar ilgari barpo qilingan, mo’jazgina, asrlar yukidan beli bukchayib qolgan bir me’moriy obida qad rostlab turibdi. Bu obidaning gumbazi ostida Amir Temurning suyukli xotini, u bilan ko’plab issiq-sovuqlarni birga baham ko’rgan, zukko, tadbirkor, oqila Katta xonim-Saroymulkxonim-Bibixonim abadiy uyquda yotibdi. Har xil ofatlar, qarovsizlik va asrlarning zalvorli yukidan uning gumbazi yiqilib tushdi,ammo butunlay yo’q bo’lib ketmadi.Bibixonim maqbarasi haqidagi ilk tarixiy ma’lumotlarni biz 1404 yili Samarqandga tashrif buyurgan, Kastiliya qiroli Hyenrix III ning elchisi Rui Gonsales de Klavixoning kundaliklaridan o’qishimiz mumkin. Ispan elchisi bu yodgorlik haqida: – “Dushanba, yigirma to’qqizinchi sentyabr kuni janob (ya’ni, Amir Temur) Samarqand shahriga jo’nadi va shaharga kirish yo’lining ustida joylashgan bir uyga to’xtadi. Bu uyni janob xotini Kan’oning (Bibixonimning onasi) uchun qurdirgandi. Uning onasi shu uyning ichidagi sag’anaga dafn etilgan. Uy juda hashamatli bo’lib ichi ajoyib bezatilgan. Ularda uylarni juda hashamatli bezatish odati bo’lmasa-da, bu uy hashamatli, u hali bitmagan, har kuni ish bormoqda» – deb yozgan edi. Bu yerda gap Saroymulkxonim-Bibixonim madrasasi va unga yondosh qilib Amir Temur tomonidan qaynonasi, ya’ni, Bibixonimning onasi, amir Qozonxonning xotini uchun qurdirgan maqbara haqida borayotgani yirik tarixchilar tomonidan tan olingan. 

Bibixonim maqbarasi qurilgan davrda juda hashamatli va mahobatli bo’lgan, uning devorlari rang-barang koshinlar, naqshlar hamda Qur’ondan keltirilgan oyatlar bitilgan yozuvlar bilan bezatilgan. Maqbaraning ichki tuzilishi, xuddi Go’ri Amir maqbarasidek ikki, qavatli, pastda sag’ana, tepada esa ziyoratxona bo’lgan. Maqbaraning gumbazi yiqilganidan so’ng unig ichiga qor-yomg’irlar tushib sag’ananing tomi ham yiqilib tushgan. 1941 yili arxeolog Yahyo Fulomov rahbarligidagi olimlar maqbarada qazish ishlarini olib borishib, shu paytgacha no’malum bo’lgan ko’pgina narsalarni aniqladilar. Shu paytgacha, sag’ana o’rtasidagi bo’sh yerning tagida yashirin qabrlar mavjud, degan taxminlar bor edi. Bu yer qazib ko’rilgada, bu yerda hyech qanday yashirin qabr yo’qligi ma’lum bo’ldi. Shuningdek, ekspedisiya a’zolari maqbara XI-XII asrlarga oid madaniy qatlam ustida bunyod qilinganligini aniqladilar. 1941 yilning iyun oyida YA.Fulomov boshchiligidagi arxeologlar maqbaradagi qabrlarni ham ochib o’rgandilar.

Shuni aytish lozimki, ushbu maqbaraga dafn etilganlar, marmartoshlardan yo’nilgan tosh tobutlarga kumilganlar. Ushbu tosh tobutlar dastlab maqbaraning pastiga, ya’ni, sag’anaga qo’yilgan edi, sag’ananing tomi yiqilib tushganidan so’ng esa tosh tobutlar tokchalar ichiga joylashtirilgandir. Arxeologlar dastlab shimoliy tokchada turgan tosh tobutni ochishga kirishdilar. Tosh tobutni yopib turgan tosh qopqoq ko’tarib olingach, uning ichida paxta, gazlamalarga aralashib yotgan suyaklar ko’rindi. Mumiyolangan suyaklar shu darajada aralashtirib tashlanganki, oyoq suyaklari bosh suyaklari bilan birga yotardi. Antropolog M.Gerasimovning aniqlashiga ushbu suyaklar 25-30 yoshli ayol kishiga tegishli ekan. Tosh tobutning qopqog’ida hyech qanday yozuvlar bo’lmaganligi uchun malikaning shaxsiyatini aniqlab bo’lmadi. Shundan so’ng olimlar, shimoliy tokchaga qo’yilgan ikkinchi tosh tobutni ochishga kirishdilar. Bu tobutning uzunligi 1 m 90 sm, eni 47-66 sm, balandligi 37sm, bo’lib u ham yaxlit, kulrang marmartoshdan yasalgan edi. Tosh tobutning qopqog’i ochilgach, uning ichida aralash quralash bo’lib yotgan suyaklar, tuproq, paxta va gazlama qoldiqlari ko’rindi. Tobut ichidagi suyaklar shu darajada ezilib ketgan ediki, uni yoshini aniqlashni iloji bo’lmadi, faqatgina antropolog M.Gerasimov ushbu suyaklar keksa ayol kishiga tegishli ekanligini aniqladi. Shundan so’ng, maqbaraning sharqiy tokchasida tur¬gan tosh tobutlarni ochishga kirishildi. Bu yerda uchta tosh tobut yonma-yon qo’yilgan bo’lib, ular ham yaxlit marmartoshlarning ichini yo’nib tayyorlangan edi. Sharqiy tokchadagi uchala tosh tobutning ikkalasi bo’m-bo’sh bo’lib, faqat bittasining ichida jasad saqlangan ekan. Bu tobutdagi jasad ham titib tashlanganli uchun anchayin tartibsiz holatda yotar edi. Jasad dafn qilinishidan oldin mo’miyolangan, jasadnig yonidan bir necha taqinchoq, rayhon barglari va kafanning qoldiqlari topildi. 1941 yilda ushbu tosh tobut ochilayotganda, uning qopqog’i ustida hyech qanday yozuvlar uchratilmadi, ammo, tarixchi S.A. Lapinning yozishicha, u 1889 yili maqbaraga kirganida, ushbu tobutning usida yozuv bitilgan tosh qopqoqni ko’rganligini yozib qoldirgan. Uning yozishicha, qopqoqning ustida, Qur’ondan ko’chirilgan oyat va pastroqda esa: “Majnunning o’limidan so’ng ming yil o’tsa hamki, uning kafanidan hamon ishq dardi taraladi” degan yozuv bo’lgan. 1926 yili rassom I.Mrachkovskiy maqbarada tadqiqot o’tkazganida, bu yozuvli taxta o’g’irlanib, uning o’rniga oddiy, yozuvsiz qopqoq qo’yilganligini yozgan edi. Shu o’rinda, nega toshtobutlardagi jasadlar titib tashlangan, uni kimlar, qachon qilishgan? – degan savol tug’ilishi mumkin. Bu savolga javob topish uchun gapni ilgariroqdan boshlamoq lozimdir.Samarqand me’morchilik yodgorliklarni o’rgangan arxeolog M.Ye.Massonning arxeolog YA.Fulomovga aytishicha, Bibixonim maqbarasidagi tosh tobutlar dastlab 1871 yili Samarqand Rossiya imperiyasi tomonidan istilo qilinganidan so’ng ochilgan. Ammo, tobutlar qanday maqsadda ochilganligini M.Ye.Masson ham bilmagan. Tosh tobutlar ikkinchi marta 1926 yili bir guruh o’g’rilar tomonidan ochilgan. O’g’rilar tobutlarni titib marhumlarni taqinchoqlarini va boshqa bezaklarini o’g’irlaganlar. Shu tufayli, toshtobutlar 1941 yili uchinchi marta ochilganida uning ichidagi suyaklar ag’dar-to’ntar bo’lib yotardi. Bibixonim maqbarasidagi tosh tobutlarning qopqoqlarida hyech qanday yozuvlar bo’lmaganligi uchun bu yerga dafn etilgan marhumlarning shaxsiyatlarini aniqlash ancha mushkul bo’ldi. Olimlar birinchi bo’lib ochilgan tosh tobutdagi malikaning shaxsiyatini aniqlay olmadilar, ammo, uni temuriylar xonadoniga mansub oliy martabali malika bo’lganligini e’tirof etdilar. Shimoliy tokchadagi ikkinchi tosh tobutga dafn etilgan marhumani Bibixonimning onasiga tegishli ekanligi aytildi. Sharqiy tokchada joylashgan, uchinchi bo’lib ochilgan maqbaradagi eng yirik tosh tobutga dafn etilgan jasadning shaxsiyati haqida ancha bahslar bo’ldi. Shun¬ing uchun ko’plab tarixiy manbalar o’rganildi, har xil taxminlar farazlar tahlil qilindi, antropologlar jasadning yoshini aniqladilar. Skulptor M.Gerasimov marhumaning hujjatli portretini yaratdi. Barcha dalillar, taxminlar va ilmiy xulosalar jamlanib muhokoma etilgach, tadqiqotchilar bu suyaklar Amir Temurning suyukli xotini Katta xonim-Bibixonimniki, degan qarorga keldilar. Shu o’rinda Bibixonim shaxsiyati haqida ham ozgina to’xtalmoq lozimdir. Tarixchilarning yozishlaricha, Bibixonim, XIV asrning 40yillarida Movorounnahrga xonlik qilgan Chig’atoy xonadoniga mansub amir Qozonxonning qizi bo’lgan. Taxminlarga ko’ra u 1341 yili hozirgi Qashqadaryo vohasidagi Zanjirsaroyda tavallud topgan. Amir Qozonxon davlatda tartib o’rnatish yo’lida har xil qarshiliklarga uchrab 1346 yili bir guruh beklar tomonidan o’ldiriladi. Bu fojea yuz berganida Bibixonim 5-6 yoshlarda edi. U balog’atga yetgach amir Qozog’onning nabirasi Husayn¬ga turmushga beradilar. 1370 yili amir Xusayn Xuttalon amiri Kayxusrav tomonidan uldirilgach, Bibixonimga Amir Temur uylanadi. U xonning qizi bo’lganligi tufayli Amir Temurning haramida Katta xonim degan unvonga ega bo’ladi. Bibixonimning go’zalligi, aql-farosati, nozik didi, keng va shafqatli qalbi haqida xalq orasida necha-necha afsonalar saqlanib qolgan.

O’sha davrda yashagan bir shoir Bibixonimning go’zalligi haqida: “Uning go’zalligini so’z bilan anglatish mushkul, chunki ul har qanday go’zal so’zdan-da go’zaldir”-deb yozgan ekan. Bibixonimni aql-farosati, mehribonchiligini Amir Temur yuksak baholar edi, shu sababli, sohibqiron oqila malikaga temuriy shahzodalarning tarbiyasini ishonib topshirgan edi. Bibixonimga tabiat ona bo’lish baxtini bermagan edi, u bor mehr-muhabbatini Mirzo Ulug’bek, Muhammad Sulton, Xalil Sulton kabi suyukli nabiralariga baxsh etdi.

Bibixonim o’z sarmoyasidan Samarqandda ulug’vor madrasa bunyod qildi, olimlar shoirlar va me’morlarga g’amxo’rlik qildi. Arab tarixchisi Ibn Arabshohning yozishicha, uni Xalil Sultonning xotini Shodimulk yashirin ravishda zaharlab o’ldirgan… Hozirgi kunlarda Bibixonim mangu uyquda yotgan maqbara ta’mirlanmoqda, yana o’z asliga qaytmoqda, bu yerga ziyoratga kelayotganlarning soni kundan kunga oshib bormoqda…

Тошкент вилоятининг яна бир марвариди - Ихначкўл кўллари. Айтишларича, бу кўллардаги сув жуда ҳам совуқ, шунинг учун ҳам номи “Ихнач”, яъни “Яхна”сўзидан олинган. Бу ердаги табиат гўзаллигини тарифлашга тил ожиз. Омма кўзларидан яширинган ва бориш қийин бўлган манзиллардан бири.  

Жемчужина Ташкентской области - высокогорные озера Ихначкуль. Озера с самой холодной водой. Описать пейзажи этого места не хватит слов. Необычное, скрытое от глаз и загадочное место, куда не легко добраться.
 

✔️ Katta hududda joylashgan Zomin davlat tog‘ archa qo‘riqxonasi va uning tarkibiga kiradigan Baxmal o‘rmon xo‘jaligi, Zomin o‘rmon xo‘jaligi, umumiy maydoni 26840 ga. teng bo‘lgan Zomin milliy tabiiy bog‘i;

✔️ Kristall ko‘llar

Nurota tizmalari o‘zining janubiy, qisman g‘arbiy va vohasining bir qismini o‘rab, moʻtadil iqlimni taʼminlaydi, shuningdek, mintaqaning shimolidagi Aydar-Arnasay ko‘llar tizimiga relyef va tabiiy go‘zallikning o‘ziga xosligini beradi;

✔️ Milliy sihatgoh - "Zomin" sanatoriysi

Zomin milliy bog‘ida dengiz sathidan 2 ming metr balandlikda “Zomin” sihatgohi joylashgan.

Eng toza havo, tog‘li landshaftlar, ignabargli o‘simliklar - bularning barchasi kattalar va bolalarga tibbiy muolajalar o‘tqazish uchun eng yaxshi sharoit hisoblanadi.

✔️ Qadimiy ziyoratgohlar va Parpi Oyim majmuasi.

Samarqanddagi yana bir ziyoratgoh bu qadimiy Afrasiyob manzilgohidir. Bu dunyodagi eng katta arxeologik yodgorliklardan biri. Miloddan avvalgi 7-asrda tashkil etilgan aholi punkti. e., XIII asrgacha davom etgan. Hozirgacha undan faqat tepaliklar qolgan. Joylar nafaqat o'zining shonli o'tmishi, balki bugungi kuni bilan ham diqqatga sazovordir. Aholi punkti chegaralarida diqqatga sazovor meʼmoriy yodgorliklar: Doniyor paygʻambar maqbarasi, Nuriddin Basir maqbarasi, Maxsumbobo maqbarasi. Samarqand jamg‘armasi tarixi muzeyini ham ko‘rishga arziydi.